Jesse was na diplomering in de wereldstad Schoonhoven in de Krimpenerwaard of all places duidelijk toe aan verandering, dat liet hij me regelmatig ook weten. Om te beginnen startte hij met een studie die helemaal bleek te zijn wat hij zocht en zat hij na 3 maanden op de bank. Niks zo frustrerend als een leuk, slim en gedreven kind in een hoek van de bank, liggend op zijn rug, dagen door te zien worstelen. Die beloofde toekomst was goed zoek, evenals de gedrevenheid van Jesse. Hij besloot toch voor zijn vrijheid te gaan en boekte een ticket naar Australië voor 6 maanden waar hij de opleiding Engels op een Internationale school volgde. Hij was toen 17 jaar oud en kwam volwassen met een hoop indrukken en ervaringen rijker terug. Een nieuw begin met een man die nog beter wist wat hij wilde.
De volgende stap was een nieuwe studie en het huis uit. Op zichzelf verder en net 18 jaar. Voor mij als moeder was het een leerschool in loslaten, wat Australië me al hardcore had bijgebracht. Nu was de afstand slechts Rotterdam. RSG was wat mij betreft echt loslaten; beelden van feestende studenten, hiërarchische toestanden; oordelen had ik genoeg.
Vol verhalen kwam hij thuis. Hij wist me toch in zijn enthousiasme mee te nemen en ik bewonder hem voor zijn doorzettingsvermogen met als doel zijn leven tot iets van hemzelf te maken en zijn omgeving hierin te inspireren.
Toen kwam daar een avond waarop de moeders op de vereniging waren uitgenodigd. Al mijn vooroordelen werden op het eerste oog bevestigd.